خاطرات امروز کمی حرف

امروزم یه روز معمولی بود.

پاشدم صبحانه خوردم نت گردی کردم و ناهار خوردم.

ولی عصر مادربزرگ و پدربزرگم اومدن خونمون. وقتی رسیدن آقای عبدلهی که پای بابامو شست و شو میده اینجا بود.

ولی خب کمی بعد رفت.

از اتفاق خنده دار امروز بگم. من یه عمو 30 ساله دارم که مجرده و تو ایرلنده ولی دلش میخواد تا حدودی که ازدواج کنه. البته قصه خانواده پدری من سر دراز داره.

امروز یکی از آنشنا ها و شاید دوستان مادربزرگم زنگ زد و گفت پسرت معین کحاست؟ من میخوام نوه 22 سالم که از سن کم با خانوادش به آمریکا مهاجرت کردن رو بدم به پسرت😐

و تا مادربزرگم به خودش بیاد خانمه عکس نوش و سن و... نوش رو برای مادربزرگم ارسال کرد. 😐😐

من عکس های دختره رو دیدم. خوشگل و خوش اندام بود ولی سنش بیشتر از 22 میخورد. بین 26 تا 31 بهش میخورد.

البته قطعا فقط زیبایی مهم نیست. اخلاق و تحصیلات و خانواده و خیلی فاکتور های دیگه مهم تز هستند از چهره!

که البته مادربزرگ دختره میگفت تو خانواده خوبی بزرگ شده هنرمند و درسخونده است و افتاب و مهتاب ندیده. که باز هم هیچ بقالی نمیگه ماست من ترشه کلا شنیدن کی بود مانند دیدن.

از تیزهوشان بگم.

خب بیشتر دختر ها دفتری دارن که توش برنامه ریزی ها و اهداف و کار های روزانه و... رو مینویسن

منم چنین دفتری دارم و قسمتی هم به اسم اهداف دارم. 

و قطعا باید تیزهوشان هم به عنوان یک هدف مینوشتم. ولی ننوشتم. نتونستم بنویسم. لاغر تر شدن و کیک جدید یاد گرفتن و... رو نوشتم ولی اینو نه

اهدافی رو نوشتم که واقعا هدف خودم بودم. چرا باید مجبور باشم هدفی رو بنویسم که دیگران برام تعین کردن و برای چیزی تلاش کنم که واقعا هدف من نیست..

درواقع از نظر دیگران الان تمام فکر و ذکر من باید یک چیز باشه. تیزهوشان. چرا؟ که خانوادم پزشو بدن. مادربزرگم پیش دوستاش پز بده و شب سرشو راحت بذاره زمین.

و لابد منم اگر تیزهوشان نرم میشم بی لیاقت ترین آدم کره زمین. که آبروی خانوادش و مادربزرگشو جلو دوستاش برده.

حالا اونایی که تیزهوشانی بودن گل چیدن من میرم گلاب میگیرم.

مامانا باباها لطفا برای بچه هاتون هدف تعین نکنید.

اگر تیزهوشان فرزندان شما نزدیکه می دانم که همه شما امیدوارید که بچه شما از عهده آنها به خوبی بربیاد. اما لطفا به این فکر کنید که از بین دانش آموزان در امتحان تیزهوشان هنرمندی وجود داره که نباید لزوما چیزی از ریاضی بدونه. یا یک کارآفرین وجود دارد که تاریخ ادبیات فارسی براش اهمیتی نداره. یا یک موسیقی دان که نمره علوم براش اهمیتی نداره.

اگر بچه شما قبول بشه که چه عالیسه! اگر نه، لطفا اعتماد به نفس و کرامت را ازش نگیرید. به بچتون بگید که مشکلی نیست. این تنها یک امتحانه. شاید، شاید بچه شما برای چیزهای بزرگتری ساخته شده. اون رو بخاطر نمراتش یا قبول نشدن تو تیزهوشان سرزنش نکنید.

تنها یک قبول نشدن امتحان تیزهوشان استعدادش رو ازش  نمی گیره. لطفا اینطور تصور نکنید که تنها پزشکان و مهندسان خوشبخت ترین انسان های روی زمین هستند