رابطه بین زمان و حسرت ها و مرگ...

واقعا آدم هر ماه باید یک سر به قبرستان بزنه تا آگاه بشه که آخرش اینه و هر چی الان زمان از دست بده ممکنه تبدیل به حسرت بشه..به نظرم نباید چیزی رو تبدیل به حسرت کنین.

اگر کاری میخواین انجام بدین اون امروزه نه فردا چون ممکنه فردایی نباشه...نگید بعدا بگید امروز. نگید امشب بگید همین الان. نگین سال بعد بگید امسال

و اما

پنج حسرت که دربیشتر انسانها مشترک هستش رو واستون داخل این پست گذاشتم...

یک پرستار استرالیایی بزرگ‌ترین حسرت‌های آدم‌های در حال مرگ رو جمع کرده و پنج حسرت رو که بین بیشتر آدم‌ها مشترک بوده منتشرکرده است که به شرح زیر است؛

اولین حسرت:

کاش جرات‌اش رو داشتم اون جوری زندگی می‌کردم که می‌خواستم٬ نه اون جوری که دیگران ازم توقع داشتن

حسرت دوم:

کاش این قدر سخت کار نمی‌کردم

حسرت سوم:

کاش شجاعت‌اش رو داشتم که احساسات‌ام رو به صدای بلند بگم

حسرت چهارم:

کاش رابطه‌هام رو با دوستام حفظ می‌کردم

حسرت پنجم:

کاش شادتر می‌بودم

و کلی ای کاش و حسرت دیگه که اگر الان به فکرشون نباشیم،ممکنه آخر عمر با خودمون بگیم کاش این کارارو کرده بودم که تبدیل به حسرت نمیشد....

زندگی امروزه نه فردا همین